Միսիոներները կամավորներ են, որոնք առավելագունը երկու տարի ժամկետով մի կողմ են դրել իրենց սովորական կյանքը՝ օգնելու ուրիշներին ավելի մոտենալ Հիսուս Քրիստոսին: Միսիա մեկնելուց առաջ նրանք ուսանողներ էին, աշխատակիցներ, մարզիկներ, գրքասերներ, երաժիշտներ․ հուսով եմ հասկացաք։ Ծառայությունից հետո նրանք կվերադառնան տուն՝ ավարտելու համալսարանը, աշխատելու, ժամադրվելու և ամուսնանալու և նորմալ կյանքով ապրելու:

Նրանք գալիս են աշխարհի տարբեր մասերից: Միսիոներները հաճախ ծառայում են այլ երկրում և խոսում են իրենց մայրենի լեզվից տարբերվող լեզվով: Միսիոներները ծառայում են երիտասարդ ժամանակ կամ իրենց թոշակառու տարիքում՝ միայնակ կամ զույգերով: Անկախ տարիքից, նրանց շարժառիթը անկեղծ է. նրանք որոշ ժամանակով թողնում են իրենց տները և ընտանիքները՝ անելու այն, ինչ Հիսուսն ուսուցանել է Իր Առաքյալներին. «Գնացեք աշխարհով մեկ և ավետարանը քարոզեք ամեն արարածի» (Մարկոս 16․15)։

Ոչ: Հիսուս Քրիստոսի ավետարանը բոլորի համար է: Նա հրավիրում է բոլորին գալ Իր մոտ «առանց փողի, առանց գնի» (Եսայիա 55.1): Իրականում միսիոներները վճարում են ձեզ տեսնելու համար՝ հոգալով միսիա գալու իրենց ծախսերը։ Եկեղեցու տեղի ղեկավարներն ու դասարանների ուսուցիչները նույնպես վարձատրություն չեն ստանում:

Եկեղեցու ծառայության ժամերը տարբեր հավաքատներում տարբեր են: Սակայն, դուք միշտ կարող եք ակնկալել երկրպագության մեկ ծառայություն բոլորի համար, որին հաջորդում են երեխաների, երիտասարդների և մեծահասակների համար նախատեսված դասերը:

Բոլորի համար կատարվող ծառայությունը կոչվում է հաղորդության ժողով: Այս ժողովը բաղկացած է երգերից, աղոթքներից և քարոզներից (կամ «ելույթներից»), որոնք ամեն կիրակի տրվում են տարբեր անդամների կողմից: Բայց ժողովի ամենակարևոր մասը հաղորդության ընդունումն է (որը նման է պատարագին)՝ ի հիշատակ Փրկչի: